Güç, Dayanıklılık ve Bedenin Politikası: Golfçü Dirseği Üzerine Siyaset Bilimsel Bir İnceleme
Toplumlar, tıpkı bedenler gibi, zaman zaman zorlanır, esner, incinir. Bir siyaset bilimcinin gözünden bakıldığında, Golfçü dirseği hastalığı nedir? sorusu yalnızca tıbbi bir merak değil; aynı zamanda bir metafordur. Bedenin bir noktada sıkışması, bir ideolojinin, bir iktidar mekanizmasının veya bir vatandaşlık biçiminin de sıkışmasıdır. Güç, tıpkı kaslar gibi, sürekli aynı yönde kullanıldığında yıpranır.
Bu yazı, bedensel bir rahatsızlık olan golfçü dirseğini siyasal bir semptom olarak ele alır: iktidarın yanlış kullanımı, kurumların refleks kaybı ve vatandaşın pasif direnci üzerinden…
Golfçü Dirseği: Tıbbi Tanıdan Politik Metafora
Golfçü dirseği, tıpta “medial epikondilit” olarak bilinir. Dirseğin iç kısmında, kasların kemiğe bağlandığı bölgede meydana gelen bir zorlanmadır. Genellikle sürekli tekrar eden hareketler sonucu oluşur — aynı kas grubunun yorulması, aynı vuruşun defalarca yapılmasıyla.
Peki, bu bedensel yorgunluğu siyasete taşırsak ne görürüz? Sürekli aynı iktidar reflekslerini tekrarlayan bir sistem, tıpkı o kaslar gibi iltihaplanmaz mı? Aynı sınıfın, aynı söylemin, aynı kurumun hep aynı refleksle davranması toplumun dirseğini incitmez mi?
İktidarın Tekrarlayan Hareketleri
Bir golfçü, topa aynı açıyla, aynı hızla vurduğunda dirseğini zedeler. Bir devlet, aynı yönetim biçimlerini, aynı kontrol stratejilerini sürdürdüğünde kendi toplumsal dokusunu zedeler. Golfçü dirseği, burada bir sistem hastalığına dönüşür. Güç merkezleri, kendi tekrarlarının içinde sıkışır.
İktidar, sürekli kasılan bir kastır. Ne kadar sık kullanılırsa, o kadar duyarsızlaşır. Bu durumda ideolojik esneklik kaybolur, toplumsal refleksler sertleşir. “Vatandaş” ise bu süreçte bir kas değil, bir eklem gibidir: iki tarafın yükünü taşır ama kendisi hep sıkışır.
Provokatif bir soru: Modern devletler, kendi “golfçü dirseği” ile mi yönetiliyor? Aynı reflekslerle, farklı sonuçlar bekleyerek mi?
Kurumlar ve Dirsek: Esneklik mi, Katılık mı?
Bir kas grubunun sağlıklı çalışması, esneklikle mümkündür. Aynı durum kurumlar için de geçerlidir. Kurumlar, iktidarın baskısı altında sürekli aynı hareketleri yaptıklarında, toplumsal “iltihap” başlar. Bu, yalnızca yönetenleri değil, yönetilenleri de etkiler.
Golfçü dirseğinde ağrı önce küçük başlar; ama zamanla her hareketi kısıtlar. Tıpkı bir ülkede küçük görünen bürokratik tıkanıklıkların zamanla bir rejim krizine dönüşmesi gibi. Soru şu: Bizim siyasi kaslarımız ne kadar esnek? Yoksa sistemimizin dirseği çoktan ağrımaya mı başladı?
Erkek Stratejisi, Kadın Katılımı: İktidarın İki Eli
Siyaset, çoğu zaman erkek metaforlarıyla anlatılır: güç, strateji, hâkimiyet, darbe, vuruş. Golf sporu da benzer biçimde erkek egemen bir dil taşır. Ancak kadın bakışı, bu sert stratejilere demokratik bir yumuşaklık katar.
Erkeklerin politik refleksi genellikle kontrol ve güç üzerine kurulur; kadınların yaklaşımı ise katılım ve ilişki kurma odaklıdır. Bu iki yaklaşım bir araya geldiğinde, toplumun “kas sistemi” dengelenir.
Golfçü dirseği, bedenin bir tarafının fazla yük alması sonucu oluşur. Aynı şekilde, siyaset de tek cinsiyetin, tek bakışın, tek ideolojinin yükünü taşırsa, sistem çöker. Bu nedenle, siyaset bilimi perspektifinden bakıldığında, golfçü dirseği yalnızca bir kas değil, bir toplum metaforudur.
İdeoloji ve Vatandaşlık: Dirsek Ağrısının İki Ucu
İdeoloji, sistemin hareket yönünü belirler; vatandaşlık ise o hareketin sonucunu taşır. İdeolojik esneklik kaybolduğunda, vatandaşın dirseği ağrır. Golfçü dirseğinde olduğu gibi, küçük bir baskı uzun süre devam ederse, toplumun hareket kabiliyeti kısıtlanır.
Bir devletin, kendi vatandaşını sürekli aynı ideolojik pozisyonda tutmaya çalışması, tıpkı sürekli aynı kası çalıştırmak gibidir. Zamanla hem kas, hem de sistem yorulur. Sorulması gereken soru şudur: Bizim ideolojik kaslarımızın dinlenmeye ihtiyacı yok mu?
Sonuç: Ağrıyı Görmek, Gücü Yeniden Düşünmek
Golfçü dirseği, yalnızca bedensel bir ağrı değildir; aynı zamanda bir politik uyarıdır. Gücün aşırı kullanımı, tekrarlanan stratejiler, dışlayıcı ideolojiler… Hepsi sistemin kaslarını yorar.
Belki de siyaset, tıpkı rehabilitasyon gibi, yavaşlamayı öğrenmelidir. Belki de dirsek ağrısı, bize yeniden “denge”nin gerekliliğini hatırlatıyordur.
Okurlar için bir soru:
Sizce toplumlar da tıpkı bedenler gibi, yanlış kullanılan güç yüzünden mi ağrıyor?
Yorumlarınızla bu sorunun cevabını birlikte arayalım — çünkü bazen iyileşme, konuşmayla başlar.